Bij Liberein verbeterden teams in de wijkverpleging in een paar maanden tijd hun roosters. Nu hebben ze minder opkomsten per dag, aaneengesloten diensten en minder druk in de ochtend.
27 juni 2025
“We kregen uitleg van Het Potentieel Pakken en zijn toen gewoon begonnen. We noemden het project zelf ‘Routes, rooster en werkplezier’ – omdat dat precies is waarmee we aan de slag gingen. Aan de hand van de handleiding van HPP, maar verder echt op onze eigen manier”, vertelt Sylvia ten Broeke (foto), die het project begeleidde bij Liberein.
Deze aanpak gaf de teams de vrijheid om de verandering zélf vorm te geven – binnen duidelijke kaders, met vertrouwen vanuit de organisatie.
De aanleiding
De noodzaak was duidelijk. Liberein wilde als ouderenzorgorganisatie de vele korte diensten in de wijkverpleging aanpakken.
Sylvia: “Het kon zo niet verder. Heel veel jonge mensen willen wel in de VVT werken, maar kunnen niet genoeg uren krijgen. Als je dan 24 of 28 uur werkt, en je moet zes keer terugkomen voor korte diensten… Dat is niet vol te houden.”
Het team maakte zelf de verandering
De verandering werd niet opgelegd vanuit Liberein. Sylvia: “We hebben steeds benadrukt dat we dit samen doen. Niet: ‘zo gaan we het doen’, maar: ‘wat werkt voor jullie?’. Wij begeleiden alleen, leggen niets op. Ga het maar proberen”.
Toch was er aanvankelijk weerstand. “Eerst gingen de hakken in het zand. Maar tijdens de Dialoogsessies ontstond er iets. We hadden de teams bewust gehusseld. Daardoor zagen mensen hoe andere teams het aanpakten. Dat werkte verfrissend. Je hoorde: ‘Oh, doen jullie het zó?’”, herinnert Sylvia zich.
In de Roostersessies kwam vervolgens de omslag: “Toen zagen ze: dit is ook óns rooster. Ze kregen grip en ruimte. Toen werd het: dit gaan we gewoon doen.”
Eerste stap
Wijkverpleegkundige Nina Buterowe nam het initiatief in haar team. Ze bracht de piekmomenten in kaart en ging in gesprek met cliënten.
“We zagen dat bijna alles in de ochtend zat. Maar als iemand niet afhankelijk is van ons om de dag te starten, kan een douchemoment ook naar de middag. We zijn met cliënten in gesprek gegaan.”
Deze relatief simpele aanpassing gaf direct lucht:
- Minder drukte in de ochtend
- Aaneengesloten routes van zes uur of langer, wat efficiënter werkte
- Twee collega’s konden meteen hun contract ophogen naar 28 uur
- Minder terugkommomenten per week
- En meer werkplezier!
Ook het weekendrooster werd aangepakt: van drie naar twee routes. Zo kregen medewerkers merkbaar meer controle over hun eigen tijd. “Een collega zei: ‘Nina, ik had opeens bijna een week vrij! Dat had ik nog nooit gehad.’”, vertelt Nina.
Niet ‘hobbelvrij’… wel echt eigen
De implementatie ging niet zonder slag of stoot. Er waren vragen en twijfels over de communicatie met cliënten en het loslaten van vaste gewoontes. Nina was duidelijk: “In het begin was een cliënt boos omdat iets was veranderd. Dat riep spanning op. Maar ik zei: de zorg verandert. Als we meegaan in die verandering, kunnen we het samen volhouden.”
Wat enorm hielp, was het hoge tempo. Nina: “We hadden op 10 februari een bijeenkomst over het rooster. In maart zijn we al anders gaan werken. Ik heb dat er vrij enthousiast doorheen gedrukt, haha. Maar het werkte.”
Er was ruimte voor maatwerk. “Sommige collega’s kiezen bewust voor korte diensten. Dat hebben we zo gelaten”, zegt Sylvia. “Dan pakt een ander de rest van de route. Zo vulden ze het samen in. We hebben een beetje gestuurd, maar ze voelden: dit is van ons. We zijn best wel trots dat het is gelukt.”
